Około 120 obrazów z unikalnej Kolekcji Dzikowskiej można już od minionej soboty podziwiać w Zamku Tarnowskich w Dzikowie. W uroczystym otwarciu galerii obrazów wziął udział m. in. hrabia Jan Tarnowski, syn ostatniego Pana na Dzikowie, Artura Tarnowskiego.
Kolekcja Dzikowska powstała w latach 1804-1834 z inicjatywy Jana Feliksa Tarnowskiego i jego żony Walerii ze Stroynowskich Tarnowskiej. Przez kolejne lata zbiór regularnie uzupełniano o kolejne dzieła. Składała się z trzech segmentów: biblioteki (w niej znajdował się m. in. rękopis „Pana Tadeusza”), archiwum i zbioru sztuki. W czasach przedwojennej Polski była to jednak z najcenniejszych i najsłynniejszych kolekcji w kraju. Wraz ze swoimi właścicielami dzieliła różne, w tym dramatyczne koleje losu (walki w czasie I wojny światowej, Republika tarnobrzeska, pożar zamku w 1927 roku). I wreszcie rok 1939, kiedy to wraz z II wojną światową, kolekcja została rozproszona. Większość dzieł trafiło do Muzeów w Warszawie, Krakowie i Łańcucie. Dzięki wieloletnim staraniom Rodziny Tarnowskich, najpierw ostatniego Pana na Dzikowie, Artura Tarnowskiego, a w ostatnich latach jego syna Jana, obrazy w Kolekcji Dzikowskiej powróciły jako wieloletni depozyt „do domu”, tam gdzie ich miejsce.
W muzeum można podziwiać około 120 obrazów wybitnych malarzy, tak polskich, jak i zagranicznych. Znajdują się tu m. in. prace: Salvatora Rosy, Simone de Pesaro, Alonso Cano, Guercina, Schalkena, Thomasa Wycka, de Gryfa, Carracciego oraz dzieła z warsztatów Rembrandta, van Dycka i Canaletta. Szczególną uwagę przyciągają obrazy polskich mistrzów: duży zbiór prac Juliusza i Wojciecha Kossaków, H. Rodakowskiego, P. Norblina i K. Pochwalskiego.
Jak pisał znawca przedmiotu w katalogu do słynnej wystawy w Muzeum Narodowym „Ex Collectione Dzikoviana”: „Zbiory dzikowskie, mimo że w znacznym stopniu zostały uszczuplone i okaleczone wskutek pożaru, zawieruchy wojennej i ludzkiej niegodziwości, istnieją nadal jako cenny składnik narodowego dziedzictwa, jako jedna z niewielu zachowanych kolekcji polskich.”
źródło: Muzeum Historyczne miasta Tarnobrzega
foto: Piotr Chmiel
