Już po raz 47. zawodnicy zmierzyli się w wyjątkowym Biegu Nadwiślańskim – 15 km trasa prowadziła od zamku w Baranowie Sandomierskim do zamku w Tarnobrzegu-Dzikowie, upamiętniając patrona imprezy, legendę polskiego długodystansu Alfreda Freyera. W niedzielnej rywalizacji głównej wystartowało 96 zawodników, a najstarszy uczestnik miał 71 lat.
Trasa i tradycja
Bieg Nadwiślański to jedna z najstarszych lokalnych imprez biegowych – odbywa się nieprzerwanie od 47 lat. Start przy zamku w Baranowie Sandomierskim i meta przed zamkiem w tarnobrzeskim Dzikowie czynią trasę wyjątkową, łącząc sportową rywalizację z historycznym dziedzictwem regionu.
Patron biegu i historia
Patronem biegu jest Alfred Freyer – wybitny polski lekkoatleta długodystansowy, wielokrotny mistrz Polski i rekordzista kraju, związany z Tarnobrzegiem od czasów dzieciństwa. Jego ulubiona trasa – z Baranowa do Dzikowa – jest teraz wyzwaniem dla kolejnych pokoleń biegaczy. Historia Freyera jest też tragiczna: podczas pożaru zamku w Dzikowie w 1927 roku, w wieku 26 lat, stracił życie ratując bezcenne zbiory.
Dwudniowa rywalizacja młodych i dorosłych
Od trzech lat Bieg Nadwiślański rozgrywany jest w formie dwudniowej. Pierwszego dnia rywalizują dzieci i młodzież – w sobotniej edycji wystartowało ponad 200 młodych zawodników. Niedzielny start to klasyczne 15 km dla dorosłych.
Wyniki główne
W rywalizacji mężczyzn najszybszy był Marcin Nowak (Stalowa Wola) – 55:11, wyprzedzając Mariusza Mierzwię (55:33) i Piotra Szmelę (56:13).
Wśród kobiet triumfowała Katarzyna Albrycht (Krościenko Wyżne) – 1:01:24, przed Agnieszką Matysiak (Tarnobrzeg) – 1:08:30 i Gertrudą Siembidą (Stalowa Wola) – 1:09:55.
Najstarszy uczestnik, Andrzej Kawa (71 lat, Witar Tarnobrzeg), zamknął stawkę z czasem 2:56:49.
Video niebawem, zapraszamy
foto: Agnieszka Nycz
Tarnobrzeg biegaczy – czas na stadion, koniec wstydu
W mieście pełnym biegaczy brakuje podstawy: pełnowymiarowego stadionu lekkoatletycznego. Cztery tory to półśrodek – nie spełnia norm PZLA, nie pozwala na poważne zawody i marnuje publiczne środki. Potrzebny jest obiekt z bieżnią 400 m (min. 6, najlepiej 8 torów), skoczniami, rzutniami i zapleczem. Idealne miejsce już jest: teren przy ZS nr 1 przy ul. Kopernika — w centrum, z dobrym dostępem i wystarczającą przestrzenią. To inwestycja w młodzież (ścieżka do sportu), w zdrowie mieszkańców (bezpieczne miejsce aktywności) i w prestiż miasta (zawody, integracja, wizerunek). Apel do Prezydenta i Rady: podejmijcie odważną decyzję teraz. Zamiast półśrodków – stadion z prawdziwego zdarzenia. Czas zamienić wstyd na dumę.
Każdego dnia, o świcie i po zmroku, na chodnikach, w parkach i na leśnych ścieżkach widać ich – biegaczy. Setki, jeśli nie tysiące mieszkańców Tarnobrzega, którzy z pasją i determinacją pokonują kolejne kilometry. To ludzie w różnym wieku, z różną motywacją, ale z jednym wspólnym mianownikiem: miłością do ruchu. Nasze miasto tętni sportową energią. A jednak, w tym mieście pełnym sportowego ducha, brakuje czegoś fundamentalnego. Czegoś, co jest symbolem szacunku dla tej pasji i inwestycją w przyszłość. Brakuje prawdziwego, pełnowymiarowego stadionu lekkoatletycznego.
Wstyd, że utalentowana młodzież, która chce rozwijać swoje sportowe marzenia, musi trenować w prowizorycznych warunkach lub szukać szansy w innych miastach. Wstyd, że tysiące amatorów, którzy chcą bezpiecznie i efektywnie biegać, nie mają do tego dedykowanego miejsca. Wstyd, że miasto o takich aspiracjach nie potrafi zapewnić swoim mieszkańcom podstawowej infrastruktury sportowej, która w innych, często mniejszych miejscowościach, jest standardem. Słyszymy o planach, pomysłach i koncepcjach. Ale najwyższy czas skończyć z myśleniem w kategoriach półśrodków. Powiedzmy to sobie jasno: budowa stadionu z czterema torami to nie rozwiązanie. To kpina z ambicji biegaczy i marnotrawstwo publicznych pieniędzy. Taki obiekt nie pozwala na organizację poważnych zawodów, nie spełnia norm Polskiego Związku Lekkiej Atletyki i od samego początku jest dowodem na brak wizji. To tak, jakby budować basen bez wody. Potrzebujemy obiektu z prawdziwego zdarzenia. Stadionu z minimum 6-torową, a najlepiej 8-torową bieżnią tartanową o pełnym wymiarze 400 metrów. Stadionu ze skoczniami, rzutniami i pełnym zapleczem. Stadionu, który będzie mógł gościć zawody rangi wojewódzkiej, przyciągać sportowców i być dumą Tarnobrzega.
Rozwiązanie jest na wyciągnięcie ręki. Nie trzeba szukać daleko. Idealny teren istnieje i czeka na zagospodarowanie – to plac przy Zespole Szkół nr 1 przy ulicy Kopernika. To lokalizacja doskonała: w sercu miasta, z łatwym dostępem dla młodzieży szkolnej i pozostałych mieszkańców. Działka jest wystarczająco duża, by pomieścić pełnowymiarowe boisko piłkarskie otoczone profesjonalną bieżnią lekkoatletyczną oraz trybuny dla widzów. Stadion w tym miejscu to nie tylko baza treningowa. To: Inwestycja w młodzież: Brama do profesjonalnego sportu dla dziesiątek talentów i zdrowa alternatywa dla smartfona dla setek młodych ludzi. Inwestycja w zdrowie: Bezpieczne miejsce dla wszystkich mieszkańców – biegaczy, amatorów nordic walking, seniorów – dbających o swoją kondycję. Inwestycja w prestiż miasta: Obiekt, który pozwoli organizować zawody sportowe, integrować społeczność i budować pozytywny wizerunek Tarnobrzega jako miasta aktywnego i nowoczesnego. Szanowni Panie Prezydencie, Szanowni Radni Miasta Tarnobrzega, Energia i pasja mieszkańców już tu są. Teraz czas na odważną i mądrą decyzję z Waszej strony. Nie odkładajmy tej inwestycji na kolejne lata. Nie zadowalajmy się półśrodkami, które za chwilę okażą się niewystarczające. Pokażcie, że głos i potrzeby tysięcy aktywnych tarnobrzeżan mają znaczenie. Stadion przy Kopernika to nie tylko beton i tartan. To inwestycja w przyszłość, w zdrowie i w dumę naszego miasta.… Dowiedz się więcej »