Poświęcenie palm i Mszę Św. poprzedziła procesja, której uczestnicy nieśli oryginalne palmy przywiezione z Itali. Ducha czasów odległych przywołali żołnierze rzymscy na koniach uczestniczący w tym wydarzeniu.
Przez cały czas trwania uroczystości trwał kiermasz wielkanocny, przygotowany przez ponad dwadzieścia sześć placówek oświatowo-wychowawczych z Tarnobrzega. Dochód ze sprzedaży stroików, ozdób wielkanocnych i wypieków przeznaczony był na leczenie 14 – letniej Miry.
Niedziela Palmowa to ostatnie niedziela przed Wielkanocą, pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia – okresu upamiętniającego ukrzyżowanie i śmierć Jezusa Chrystusa.
To dzień upamiętniający przybycie Jezusa do Jerozolimy. Jak podają wszyscy czterej ewangeliści było to przybycie uroczyste i triumfalne. Wjeżdżającego Chrystusa witały tłumy z okrzykiem „Hosanna Synowi Dawida”
Po wjeździe do miasta Jezus przepędził kupczących ze świątyni (wg. Św.Mateusza) i uzdrowił chorych co wywołało gniew kapłanów. (Według Ewangelii Św. Marka przepędzenie kupców miało miesjce następnego dnia.)
Zwyczaje, tradycje, obrzędy, liturgia
Pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia to jednocześnie dzień radosnych procesji palmowych upamiętniający wjazd Jezusa do Jerozolimy ale również dzień rozpoczynający tydzień żałoby i zadumy nad śmiercią Chrystusa.
Liturgia składa się z kilku części. Porannej Mszy Świętej, podczas której święci się palmy (stąd nazwa święta). Po mszy następuje uroczysta procesja palmowa na wzór IV wiecznych procesji jerozolimskich. Niedzielny wieczór to już okres zadumy i wyciszenia, podczas której odbywają się czytania fragmentów Ewangelii związanych z ostatnimi dniami życia Jezusa Chrystusa.
O ile zwyczaj procesji palmowych pochodzi z początków IV wieku naszej ery, o tyle święcenie palm to tradycja młodsza – pierwsze wzmianki wskazują, że pochodzi z XIw. Poświęcone palmy powinny być przechowywane przez prawie cały rok, aż do spalenia w Środę Popielcową.
Z Palmową Niedzielą związane są także małopolskie tzw. „Pucheronki”. W tym dniu przebrani żacy kwestowali po domach, śpiewając i składając życzenia. Zwyczaj ten przetrwał do naszych czasów w niektórych podkrakowskich wsiach. W czasach Zygmunta III poprzebierane za postaci z Ewangelii trupy aktorskie odgrywały we wsiach i miastach sceny z życia Jezusa.
Foto: Agnieszka Nycz
