Na wystawę pt. Święta góra Fuji, zorganizowaną przez Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, składają się 44 czarno-białe fotografie Koyo Okady – jednego z najwybitniejszych fotografików japońskich XX wieku. Wystawie, którą można oglądać do 31 grudnia 2012 roku, towarzyszy muzyka japońska wykonywana na tradycyjnym bambusowym flecie shakuhachi.
Koyo Okada urodził się w 1895 roku w Tokamachi w prefekturze Niigata. Jego rodzice zajmowali się malarstwem i japońską sztuką kaligrafii. W 1918 roku ukończył prawo na prestiżowym Uniwersytecie Waseda w Tokio, ale jeszcze w czasie studiów w 1916 roku odwiedził niewielką wieś Oshino, znajdującą się w pobliżu góry Fuji. Od tego momentu rozpoczęła się wieloletnia, trwająca 58 lat, fascynacja Koyo Okady świetą górą Fuji, zajmującą szczególne miejsce w religii i kulturze Japonii. Po studiach Okada zajął się reportażem fotograficznym, dokumentując skutki Wielkiego Trzęsienia Ziemi jakie nawiedziło Tokio w 1923 roku – Memorial Photographic Album of the Great Kanto Earthquake. Rok później Okada otworzył swoje pierwsze studio Okada Koyo Shashin Studio. W latach 1926 i 1927 odwiedził Europę i opublikował drugi album pt. One Hundred Views of Mt. Fuji. W latach 30. XX wieku zajął się dokumentacją przyrody parków narodowych Japonii. W 1940 roku założył The Mount Fuji Photo Association (Fuji Shashin Kyokai) i stał się jego prezesem. W czasie II Wojny Światowej Okada stracił swoją pracownię wraz z archiwum negatywów. Po wojnie powrócił do ukochanego tematu, jakim była dla niego Święta góra Fuji. Obrazy, które są prezentowane na naszej wystawie powstały w latach 50. i 60.
Prace fotograficzne Okady cechuje głębokie przywiązanie do tematu, jak i pokora wobec Świętej Góry, jak zwykł nazywać Fuji. Obie te cechy w połączeniu z głęboką szczerością dominują nad pokusą utrwalenia jedynie atrakcyjnego widoku. Jego fotograficzne przedstawienia świętej góry Fuji były m.in. reprodukowane na japońskich znaczkach pocztowych i banknotach. Koyo Okada zmarł w 1972 roku. W prefekturze Yamanashi powstało muzeum, dokumentujące jego dorobek.
Fuji wielokrotnie wzmiankowano w dziełach literackich, była tematem wielu poematów. Zarówno nazwa jak i znak graficzny góry obecne są w licznych dziełach japońskiej sztuki malarskiej i drzeworytniczej – Hiroshige Utagawa i Katsushika Hokusai i jego słynne barwne drzeworyty ze zbioru pt. Trzydzieści sześć widoków góry Fuji. Liczne produkty handlowe, takie jak: aparaty i materiały fotograficzne, samochody i rowery (jedna z najstarszych fabryk założona w 1899 r.), lokomotywy i wagony japońskiej kolei Shinkansen, noszą na sobie znaki tego charakterystycznego symbolu Japonii. 7 lutego 1927 roku w obserwatorium astronomicznym w Tokio odkryta została planetoida z pasa głównego asteroid, nazwana później 1584 Fuji. Góra Fuji jest także obiektem kultu dla wyznawców shinto – tradycyjnej religii Japonii opartej na politeistycznej mitologii japońskiej, która charakteryzuje się różnorodnością kultów. Jej wyznawcy widzą w górze Fuji przejaw żeńskiego bóstwa Konohana-no-sakuyahime-no-mikoto. Stąd też obecność w tym miejscu dwóch świątyń shintoistycznych i trzech bram tori. Jedna z nich została utrwalona na fotografii Koyo Okady.
Wystawa została przygotowana przez Muzeum Okręgowe w Sandomierzu we współpracy z Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha w Krakowie.
Kurator wystawy – Wioletta Laskowska – Smoczyńska
Kurator wystawy z ramienia Muzeum Okręgowego w Sandomierzu – Piotr Ławrowski
Projekt plakatu, folderu i zaproszenia – Bogumiła Gancarz
Aranżacja wystawy – Piotr Łarowski
Fotografie pochodzą ze zbiorów Japan Camera Industry Institute – Photo Salon Tokyo
foto: Koyo Okada/Materiały prasowe
źródło: Muzeum Okręgowe w Sandomierzu
