Najważniejsze tytuły polskiej kinematografii, wybitni reżyserzy i aktorzy, niezapomniane historie. Stowarzyszenie Kin Studyjnych i Kino Wisła zapraszają na wyjątkowy cykl filmowy pt. „Krótka historia polskiego kina”. 21 lutego „Popiół i diament” Andrzeja Wajdy.
To wyjątkowy projekt, który pozwoli szerokiemu gronu odbiorców zapoznać się z polską klasyką filmową na dużym ekranie.
– Przegląd Krótka Historia Polskiego Kina zrodził się z… miłości do kina i ogromnej potrzeby przywrócenia na srebrny ekran najwybitniejszych dzieł polskiej kinematografii, które w swoim czasie sprawiły, że polskie kino stało się rozpoznawalne na arenie międzynarodowej – mówi Marlena Gabryszewska, prezeska Stowarzyszenia Kin Studyjnych.
Kino Wisła włącza się w ten projekt i w ciągu najbliższych dziesięciu miesięcy zaprosi widzów na dziesięć filmów dziesięciu Mistrzów, których dzieła ukształtowały obraz polskiego kina w latach 60. i 70. XX wieku.
– Filmów, które kochamy, ale do tej pory w znakomitej większości mogliśmy je obejrzeć wyłącznie w telewizji. A jakie wrażenie mogą zrobić na dużym ekranie? Czy się zestarzały, a może przetrwały próbę czasu i znów zachwycą nas swym pięknem i uniwersalnym przekazem? – dodaje prezeska.
W 72 kinach studyjnych w 58 miastach na terenie całej Polski, w tym w Tarnobrzegu zostanie zaprezentowanych dziesięć tytułów wyselekcjonowanych przez Dyrektora Artystycznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni Tomasza Kolankiewicza. Poprzedzi je wstęp w formie wykładu wideo prezentującego sylwetkę twórcy/twórczyni, wprowadzającego w tematykę dzieła, przybliżającego realia polityczno-społeczne jego powstania.
Cykl otworzy projekcja nagrodzonego na festiwalu w Wenecji dramatu „Popiół i diament” w reżyserii Andrzeja Wajdy z 1948 roku. W Kinie Wisła będzie można go zobaczyć 21 lutego o godz. 12.00. Bilety w cenie 12 zł do kupienia elektronicznie lub w kasie TDK. Więcej informacji na stronie Kina Wisła www.kino.tdk.tarnobrzeg.pl.
***
OPIS FILMU
„Popiół i diament” – Andrzej Wajda, 1958
Maciek Chełmicki (Z. Cybulski), młody akowiec otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR w przededniu zakończenia drugiej wojny światowej. W tym samym czasie poznaje Krystynę (E. Krzyżewska), barmankę w hotelu. Rozdarty między poczuciem obowiązku a rodzącym się uczuciem będzie musiał dokonać wyboru. Tej nocy trwa bankiet z okazji zwycięstwa. Poranek okaże się dla bohatera tragiczny w skutkach.
Film Andrzeja Wajdy zapisał się w historii polskiej kultury i światowego kina jako film ikoniczny dla Szkoły Polskiej oraz symbol narodowej kinematografii. Mimo że był adaptacją popieranej przez władze Polski Ludowej powieści Jerzego Andrzejewskiego „Zaraz po wojnie” (1947), nie realizował zamówienia władzy, gdyż przeniósł uwagę i sympatię widzów ze starego komunistycznego działacza na młodego akowca, podkreślając tragizm jego losu. Co więcej, zupełnie porzucił estetykę socrealizmu na rzecz nowej estetyki obrazu, gry aktorskiej, niejednoznacznej oceny moralnej.
Uznany za najlepszy film polski 1958 roku przez redakcję czasopisma „Film”, zdobył szereg nagród za granicą: m.in. FIPRESCI w Wenecji (1959), nagrodę Kanadyjskiej Federacji Stowarzyszeń Filmowych w Vancouver (190), nagrody krytyki filmowej w Niemczech Zachodnich i w Czechosłowacji. Reżyser powrócił do bohaterów filmu po 35 latach w filmie „Pierścionek z orłem w koronie” wg powieści Aleksandra Ścibora-Rylskiego. Zrekonstruował słynną scenę z lampkami spirytusu z udziałem aktorów młodego pokolenia, którym przyglądają się bohaterowie „Pierścionka…”. Film zajął 7 miejsce wśród najciekawszych filmów polskich XX wieku w ankiecie „Polityki” w 1999.
MATERIAŁY ORGANIZATORA
Polska kinematografia jest jedną z najciekawszych spośród wielkich narodowych kinematografii 2 połowy XX wieku. Mimo burzliwej historii, cenzury, kolejnych załamań ekonomicznych i społecznych nasi twórcy i twórczynie tworzyli dzieła wybitne i na stałe wpisane do światowego kanonu. Oglądając te filmy, od kluczowych dla szkoły polskiej lat 50. i 60. przez megaprodukcje lat 70. po kino moralnego niepokoju lat 80., możemy przez ich pryzmat poznać zarówno kolejne prądy artystyczne jak i obraz zmieniającej się rzeczywistości społeczno-ekonomicznej i produkcyjnej polskiego kina, i co za tym idzie zyskujemy wgląd w polskie imaginarium kolejnych dekad. Historia naszej kinematografii to także historia polskich reżyserów i reżyserek.
W przeglądzie Krótka historia polskiego kina skupiliśmy się na prezentacji wybranych tytułów największych twórców i twórczyń głównego nurtu. Jak zmieniała się wrażliwość filmowców? Czy czerpali oni z europejskiego i światowego kina czy tworzyli nową jakość? Jak wpływały na nich zmiany społeczne i geopolityczne? W końcu: jak polskie kino rezonowało za granicami naszego kraju? Przegląd jest unikatową możliwością przypomnienia najważniejszych, poddanych cyfrowej rekonstrukcji, dzieł powstałych nad Wisłą na dużych, kinowych ekranach i poprzez nie zajrzenia pod podszewkę zmian, jakie zachodziły w ciągu kolejnych dekad PRL-u.
Cykl 10 filmów ze wstępami w formie wykładu wideo prezentuje sylwetkę twórcy/twórczyni, wprowadza w tematykę dzieła, przybliża realia polityczno-społeczne jego powstania. Każdy wstęp zawiera też analizę formalną dzieła z naciskiem na scenariusz, sztukę operatorską, grę aktorską, montaż, scenografię i kostiumy. Wskazuje też aktualny wymiar dzieła i proponuje możliwe tropy interpretacyjne. Prologi zrealizowane są w sposób przystępny, bardziej popularyzatorski niż akademicki, osadzając poszczególne filmy w szerokim, kulturoznawczym kontekście.
Lista tytułów:
- Popiół i diament – Andrzej Wajda, 1958
- Pociąg – Jerzy Kawalerowicz, 1959
- Do widzenia, do jutra – Janusz Morgenstern, 1960
- Nikt nie woła – Kazimierz Kutz, 1960
- Zezowate szczęście – Andrzej Munk, 1960
- Sanatorium pod klepsydrą – Wojciech Jerzy Has, 1973
- Barwy ochronne – Krzysztof Zanussi, 1976
- Aria dla atlety – Filip Bajon, 1979
- Gorączka – Agnieszka Holland, 1981
- Przypadek – Krzysztof Kieślowski, 1981
Organizator przeglądu: Stowarzyszenie Kin Studyjnych
Kurator przeglądu: Tomasz Kolankiewicz
Partnerzy: WFDiF, 35mm, DI Factory
Przegląd współfinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej
Oprawa graficzna: Ewelina Gąska
Realizacja spotu: Sergio Cha
WWW.STOWARZYSZENIEKIN.PL
Tomasz Kolankiewicz – bio
Filmoznawca i historyk filmu, wykładowca i prowadzący prelekcje i rozmowy o filmie. Dyrektor Artystyczny Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wykładowca Łódzkiej Szkoły Filmowej i Warszawskiej Szkoły Filmowej. Kurator filmowy współpracujący z telewizją, festiwalami filmowymi, Nowym Teatrem w Warszawie. Między 2008 a 2017 rokiem redaktor programowy w redakcji filmowej TVP Kultura. Wydawca reżyser i prowadzący telewizyjnych audycji kulturalnych.
Szkoda że nie mamy prawdziwego kina.